فصلنامه تخصصی سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
سال 4، شماره 1، بهار 90 ، شماره پی در پی 11

مهارتهای ویژه و سبک خاص مولوی در «زاویه دید» در حکایت عاشق شدن پادشاهی بر کنیزک بنابر نظریه ژرار ژنت

صفحه (0 - 0)
حسین حسن پور آلاشتی،رضا ستاری،سیده ملیحه هاشمی سلیمی
تاریخ دریافت مقاله :
تاریخ پذیرش قطعی مقاله :

چکیده
وجود عنصر روایت (Narration) در ادبیات ، دین ، فلسفه، خاطرات و ... لزوم شکل گیری رشته ای جدید تحت عنوان روایت شناسی (Narratology) را سبب شد. مقولۀ زاویۀ دید(Perspective- Point Of View) بعنوان مهمترین وجه ساختار روایی ، عنصر مرکزی بسیاری از نظریه های ادبی از جمله نظریۀ ژرار ژنت (Gerard Genette) است. وی با کانون سازی ، چه کسی روایت میکند ؟ و داستان از زاویه دید چه کسی بیان میشود ؟ باعث شناخت شناسنده در مواجه با متن میشود .مثنوی مولانا از جمله آثار ارزشمند ادب پارسی است که شاعر در رسیدن به هدف عالی خود- تعلیم - از عنصر روایت در آن بهره میجوید. انتخاب کانون روایت متناسب، یکی از شگردها و ویژگیهای سبکی مولانا ، در داستانپردازی است که تنوع آن موجب پویایی و لذٌت بخشی روایت و متمایز شدن سبک بیان مولانا میشود . نگارندگان در این مقاله پس از بیان نظریۀ ژرار ژنت به بررسی مقولۀ زاویۀ دید در داستان پادشاه و کنیزک و شگردهای مولانا در این زمینه میپردازند.

کلمات کلیدی
روایت , زاویۀ دید , حکایت پادشاه و کنیزک , کانون روایت , سبک , مثنوی , مولوی